Als coach ben ik een gedragsdeskundige? Ik observeer en bevraag het gedrag van zowel het dier als de mens om het krijgen van inzichten te faciliteren.
Het woord gedragsdeskundige doet me rillen. Ik krijg er beelden bij van overheersende en ouderwetse hondentrainers. ZIT ! NAAST! BLIJF! Of zowiezo school, waar je moet leren over wat je niet interessant vind en stil moet zitten.
Nou, probeer dat maar eens bij een schaap! Ze steekt haar tong al naar je uit zoals je ziet.
Gelukkig draait de wereld. Zowel in het werken met dieren als de educatie van kinderen ontstaan nieuwe inzichten. Pioniers zetten hun eigen methodes op en bereiken vanuit vrijwillige samenwerking de prachtigste resultaten. Dieren krijgen hun stem en zelfbeschikking terug en de mens leert de waarde kennen van de wijsheid van het dier.
Dierenfluisteraar klinkt al beter, nietwaar? Nog steeds voelt dit wel wat als sturend. Al fluisterend (dus met zachtere stem dan de overheersende) wordt het dier geïnstrueerd om te doen wat van hem verlangt wordt.
Dieren luisteraar voelt nog beter. Het maakt de mens nederiger en in dienst van het dier. Gedrag en non verbale communicatie vertalen in behoeften en verlangens. Vanuit daar mag samenwerking ontstaan. En leert de mens gaandeweg over de wijsheden van het pure dier. Terug durven naar het volgen van de wijsheid van de natuur. In je dier en in jezelf.
Waar zou dat ons brengen?
Reactie plaatsen
Reacties